Hatta şuanki defterim, masanın üstünde boynu bükük duruyor.
Neden ona değil de buraya yazıyorum peki?
Suçu günlüğüme atabilirim.
Ağaç katili ! Bitki cesedi !
Gerçek şu ki, onu paylaşmaya kıyamıyorum.
Sense içimde saklı, gizli kapaklı hayalimsin.
Bu sinsi düş, mis gibi kahve kokusuyla başlıyor.
Benim biricik günlüğüm, hoş bir kafede, küçük bir masanın üstünde unutulmuş. İnsanlar gelip geçiyor.. Sayfalar açılıyor rüzgarla..
Ve o öylece okunmayı bekliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder