farkındayım, farkındayım...

Kayboldum...

Bir süredir yaptığım en anlamlı şey ekrana bakmak...

Kimim ben?

bu tuşlara basan tembel, amaçsız, robot kız mı ?

bir ay önceki hareketli, özgüvenli, güçlü olan mı ?

tamam.

kendi dünyamı yaratmayı ne zaman bıraktım bilmiyorum ama oyuna yeniden giriyorum.

kapıyorum gözlerimi...

veeee...

korkma, blogcuk...

mutluluk çığlıkları atmaya başlamayacağım öyle birden..

hala biliyorum, hayallerim sırf ben kendimi iyi hissediyorum diye gerçek olmayacak.

yarın rüya gibi bir yakışıklı beni bulmayacak..

ve aşk muhtemelen daha bin ışık yılı uzakta bana :S

kuantum saçmalığına girmicem..

kader ben gülüyorum diye gülmicek..

ama ben gülücem, blogcuk, daha fazla gülücem bundan sonra...

sezen aksu'yla yolluyorum siziiiii...

Bu kızı yeniden büyütmeliyim

Kor ateşlerde yürütmeliyim

Değirmenlerde öğütmeliyim

Farkındayım...

Farkındayım...

Çünkü...

Kendini seçemiyorsun,

Bırakıp kaçamıyorsun...